در فضیلت جهاد

قال علی(ع) لإ بنه محمد بن الحنفیه:

تَزولٌ الْجِبالُ وَ لاتَزُلْ٬ عَض علی ناجِذَکَ٬ أعَرَاللهُ جُمجُمَتَکَ٬ تَد

 فِی الأَرضِ قَدَمَکَ٬ إرْمِ بِبَصَرک أقْصَی القومَ٬وغَض بصَرک٬و

 اعلَمْ انّ النّصْرَ مِنَ عِندِ اللهِ سُبحانَه.

 حضرت علی (ع) به پسرش محمد حنفیه فرمود:

اگر کوهها از جـــــای کنده شوند تـــــــو ثابت و استـــوار باش٬ 

دنـــدانها را بر هـــــــم بفشار٬ کاسه سرت را به خدا عاریت ده

پای بـــــــرزمین میخکوب کن٬ به صفوف پایانی دشمن بنگر ٬

از فروانـــی دشمن چشم پوش٬ و بدان که پیروزی از ســــــوی

خدای سبحان است.

یا حسین(ع)

حبّ الحـــسین(ع) ســــرّ الأســـرار شهــــداست

 ‌‌فَأیـــْنَ تَذْهَبُوا اگر صــــراط مستقیــــم میجویی

 بیــــا از ایــــن مستقیم تـــر راهی وجود ندارد

 حبّ حسین (ع).      شهیـــد سیـد مرثضی آویـــنی